εὐαγγέλιον

 

Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»

Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim.

Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem  z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.

Mk 1, 14-20

 

Dzisiaj Ewangelista Marek opisuje początek nauczania Jezusa, przytacza Jego słowa: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»

Warto przyjrzeć się każdemu z czterech elementów tego przesłania. Zacznijmy od pierwszego członu. Co oznaczają słowa, że czas się wypełnił?  Pisze o tym Święty Paweł w Liście do Galatów: „Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem,  aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo”. (Gal 4, 4-5) Tak więc słowa te oznaczają, że Jezus jest zapowiedzianym Mesjaszem, i że z Jego przyjściem na świat rozpoczyna się najważniejszy etap Bożej historii zbawienia, że nic już nie będzie takie jak wcześniej. W zdaniu  poprzedzającym i następujących po tych słowach Paweł opisuje skutki tego „wypełnienia się czasu” na przykładzie współczesnych mu stosunków rodzinnych. Otóż do osiągnięcia pełnoletności syn podlegał władzy ojca w sposób tak pełny, że jego pozycja niczym nie różniła się od niewolnika. Święty Paweł opisuje to w następujący sposób: „Jak długo dziedzic jest nieletni, niczym się nie różni od niewolnika …podlega on opiekunom i rządcom”.  (Gal 4, 1-2) W prawie rzymskim taką władzę ojca opisywano jako „prawo życia i śmierci” Dalej Paweł pisze, że skutkiem tego wypełnienia czasu jest nasza „pełnoletność”,  nasze wyzwolenie, bo Jezus przyszedł: „aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem”. (Ga 4, 5.7) Tak więc „wypełnienie się czasu” wskazuje nie tylko moment w czasie, ale też jego skutki, przywrócenie więzi człowieka z Bogiem zerwanej w Raju.

Skutkiem nadejścia pełni czasu jest przybliżenie się Królestwa Bożego. Temu czym jest owo Królestwo, poświęcono opasłe traktaty teologiczne. Ale na nasze potrzeby możemy się posłużyć jedną z definicji podanych w samym Słowie Bożym, w Liście do Rzymian: „Bo królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym”. (Rz 14, 17) To jedzenie i picie jest tu  tłem – Paweł nawiązuje tu najpewniej do powstrzymywania się chrześcijan pochodzenia żydowskiego od spożywania niektórych pokarmów jako nieczystych, co utraciło jakiekolwiek znaczenie. Paweł opisuje Królestwo jako zupełnie nowy sposób życia, godziwego postępowania wobec innych – określonego jako sprawiedliwość  - a także wewnętrzne  poczucie pokoju i radości płynącej z więzi z Bogiem.

Nadszedł czas na, by spojrzeć na wezwanie do nawrócenia, zapisanego w Ewangelii greckim słowem  „μετάνοια”, metanoia, czyli  przemiana (meta) umysłu (nous).  Słowo to jako metafora religijna pochodzi prawdopodobnie od Platona  i jego opowieści o jaskini, w której mrokach ludzie przykuci łańcuchami oglądali pozory rzeczywistości, cienie na ścianie, rzucane przez dochodzące z zewnątrz, zza ich pleców światło. Zerwanie kajdan i odwróceniu wzroku ku światłu i podążanie ku jego źródłu przynosi wyzwolenie. Tak ujęta, metanoja, nawrócenie, to dostrzeżenie i doświadczenie opisanej wyżej rzeczywistości Królestwa.

I wreszcie Ewangelia, εὐαγγέλιον, euangelion , czyli po prostu Dobra Nowina, była uroczystą formą publicznego zawiadomienia, ogłoszenia,  w tym cesarskiego,  o najważniejszych wydarzeniach mających miejsce w Imperium Romanum, jak choćby ważne zwycięstwo militarne. W dzisiejszej Ewangelii Jezus ogłasza takie właśnie wydarzenie, że właśnie nadszedł czas, w którym możemy żyć ciesząc się wolnością i godnością Dzieci Bożych, gdy tylko zdecydujemy się przyjąć zaproszenie do wejścia w Bożą rzeczywistość Królestwa. To ogłoszenie jest cały czas aktualne.