Trzy dary

Jezus powiedział do Nikodema:

«Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego».

J 3, 16-18

"Miłość Boga Ojca, łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi" – ta nieraz słyszana uroczysta formuła powitania z obrzędów wstępnych Mszy Świętej pochodzi z dzisiejszego drugiego czytania z Drugiego Listu Św. Pawła Apostoła do Koryntian, odczytywanego w obchodzoną dziś Niedzielę Najświętszej Trójcy.

            Miłość Boga przybliża nam pierwsze czytanie z Księgi Wyjścia, opis Boga ukazującego się Mojżeszowi w swej potędze. Jak wiemy z innego fragmentu Księgi Wyjścia, przekazaniu Przykazań zapisanych na kamiennych tablicach towarzyszyły budzące grozę zjawiska pogodowe. Tu jednak Bóg pokazuje swą zupełnie odmienną, niż sugerujące to towarzyszące znaki naturę: «Pan, Pan, Bóg miłosierny i łagodny, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność». Takie cechy posiada dobry Ojciec.:

            Mojżesz jest świadomy, że takim właśnie jest Bóg, nawiązując do jego słów, równocześnie nie mając wątpliwości co do tego, jakim jest lud Izraela: «Jest to wprawdzie lud o twardym karku, ale przebaczysz nasze winy i nasze grzechy, a uczynisz nas swoim dziedzictwem». Tak jak Ojciec przebacza dzieciom. Mojżesz zarazem proroczo zapowiada to, co ostatecznie zrealizuje Jezus, że Bóg poprzez Niego obdarzy nas przybranym synostwem.

            Opisuje to Św. Paweł w Liście do Rzymian: „Otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa” (Rz 8, 15-17).  I tak spełniły się słowa Mojżesza o Bożym dziedzictwie.

            By tak się stało, przez wieki toczyła się najbardziej pasjonująca historia, opisana na kartach Pisma Świętego historia zbawienia, o której finale, największym wyrazie miłości Boga w dzisiejszym fragmencie Ewangelii opowiada Nikodemowi sam Jezus: «Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne».

            Łaską, którą daje Jezus poprzez wiarę, jest życie wieczne, o którym już doskonale wiemy, że jego zwieńczeniem jest Niebo, ale rozpoczyna się i trwa już tu, w naszej codzienności.

            Na tej drodze ku Niebu nie jesteśmy sami, bo sami być nie możemy, bo i nas dotyczą słowa Mojżesza o ludzie o twardym karku. Dlatego potrzebujemy jedności, tego daru Ducha Świętego, najpierw jedności z Bogiem: „Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi” pisze Św. Paweł w cytowanym już Liście do Rzymian (Rz 8, 14) Podobnie potrzebujemy jedności między sobą: „Bracia, radujcie się, dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się na duchu, bądźcie jednomyślni, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju będzie z wami”, jak pisze Św. Paweł w dzisiejszym drugim czytaniu.

            I tak właśnie świętując uroczystość Trójcy Świętej, wspominamy otrzymaną miłość, łaskę i jedność. Niech zawsze będą z nami wszystkimi. Amen. 

Chwała Bogu Ojcu