Nowe przykazanie

Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.

Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».

J 13, 31-33a. 34-35

W Starym Testamencie Bóg dał swemu ludowi, Izraelowi, przykazanie miłości Boga   i bliźniego. Zostało ono zapisane we dwóch fragmentach Pięcioksięgu Mojżesza, w Księdze Powtórzonego Prawa oraz w Księdze Kapłańskiej. ( Pwt 6, 6 i Kpł 19,18)

Jednakże w żydowskiej tradycji te  przykazania są traktowanie łącznie, na co wskazuje pytanie zadane przez uczonego w Prawie Jezusowi, o to, które przykazanie jest najważniejsze  oraz dana przez Jezusa odpowiedź, zapisana przez Św. Mateusza: «Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy» (Mt 22 37-40)

To przykazanie nieco odmiennie zapisane zostało w dzisiejszym  fragmencie Ewangelii. W Janowej wersji  przykazanie zostało ujęte jako nowe, sformułowane przez Jezusa niejako w oderwaniu od Starego Testamentu:  «Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie». (J 13, 34)

Czy rzeczywiście Jezus dokonał rozdzielenia tego podwójnego przykazania, „oderwania” miłości Boga od miłości człowieka?  W żadnym razie! Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi bowiem najpierw o Bogu, wskazując na swą boską naturę, jedność z Ojcem: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony». (J 13, 31). I tu właśnie pojawia się nowy w stosunku do Starego Testamentu element, że nie tylko my mamy kochać  Boga, lecz przede wszystkim Bóg kocha nas. Jego miłość jest  ta pierwszą,   a nasza miłość ma być odpowiedzią na poprzedzającą ją miłość Boga do nas.

A jak umiłował nas Bóg?  Warto sięgnąć to wyznania miłości Boga do człowieka z kart Starego Testamentu: «Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę - schyliłem się ku niemu i nakarmiłem go». ( Oz 11, 4) Bóg nie poprzestał na słowach, dał się za nas ukrzyżować.  «Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne». Jak odpowiedzieć? - «Niech pozostaną w twym sercu te słowa …  Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu,  w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu». ( Pwt 6, 6-7) A  zapisane w sercu staną się źródłem miłości  bliźniego – sprawdzianem i testem  naszej miłości do Boga.