Słuchaj Izraelu

Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»

Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».

Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».

Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.

Mk 12, 28b-34

Co oznacza miłować Boga. Słowo miłować… Trochę archaiczne… dziś mówimy kochać… lecz można zgadywać, że poprzez fakt, że słowo „kochać” dotyczy też sfery seksualnej człowieka, w naszych  tłumaczeniach  Pisma Świętego  nadal występuje słowo w zasadzie dziś już nie używane. Język grecki, w którym spisano Ewangelię , nie stwarzał tych problemów:

-w  języku greckim języku pojęcie miłości można było wyrazić na cztery sposoby za pomocą takich terminów jak stergō, filia, eros, agapē. Każde z tych pojęć opisywało inny rodzaj miłości lub jej obszar oddziaływania. Dlatego każde z nich było używane do określenia in­nego rodzaju miłości.  W bardzo dużym uproszczeniu słowo eros dotyczy fizycznego seksualnego aspektu miłości. Storge oznacza czułość, przywiązanie,  zawiera również element cielesny (przytulenie), ale nie erotyczny. Następnym słowem jest filia, oznaczające  przyjaźń, zażyłość. Agape oznacza miłość doskonałą, skierowaną na zewnątrz, nie skoncentrowaną na sobie. Tak jak miłość Boga do człowieka i człowieka do Boga.

            Starotestamentowe przykazanie miłości Boga, z dzisiejszego pierwszego czytania  z Księgi Powtórzonego Prawa, cytowane w Ewangelii przez Jezusa na pytanie uczonego w Piśmie zapisane było w języku hebrajskim, gdzie ten aspekt miłości zawiera  słowo hesed. Słowo to  określa relację, która powstaje między dwiema osobami. To relacja wzajemnej  życzliwości i wierności. Miłość raz ofiarowana, nie może nigdy być cofnięta.  Zobowiązanie to ma nie tylko wymiar moralny, ale także prawny. Dlatego właśnie jest przykazaniem.

            Tak więc przykazanie miłości Boga nie jest czymś nieokreślonym, abstrakcyjnym.  To wezwanie najpierw do poznania Boga, tak jak poznają się dwie osoby. Następnie do wejścia z Bogiem w osobistą relację pełną zrozumienia i życzliwości. I wierności. Tak jak Bóg jest wierny nam, tak my powinniśmy być wierni Bogu. Pisze o tym Święty Paweł: Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego. ( 2 Tm 2,13).

            Ten rodzaj relacji z Bogiem obejmuje nas całych, wszystkie aspekty naszej osobowości. Serce jest symbolem naszych emocji, dusza jest symbolem poczucia, że świat i życie nie ogranicza się tylko do materii, umysł reprezentuje naszą wolę poznania i zrozumienia otaczającego nas świata, wola to wierność samemu sobie i podjętym decyzjom.

            Odnosząc to do Boga, oznacza to, że ta relacja z Bogiem jest jak relacja z osobą najbliższą, jak z przyjacielem: cieszę się gdy przebywamy razem, mam poczucie spełnienia, gdy jesteśmy razem, coraz lepiej Go poznaję, Jego sposób myślenia i działania, pomimo doświadczanych życiowych przeciwności robię wszystko, by ta relacja trwała, by przebywać razem.

A skoro jest relacja to to samo dotyczy Boga: cieszy się z każdej spędzonej wspólnie chwili, brakuje Mu nas, gdy nie znajdujemy dla niego czasu, jako dobry przyjaciel wie o nas wszystko, jest gotowy w imię naszej przyjaźni zrobić dla nas wszystko. Zaczął od tego, że umarł za nas.

Czyż nie warto, tak jak Mojżesz do ludu, wykrzyczeć z radości, jakiego mamy Przyjaciela? Słuchaj, Izraelu …. !