Miejsce w winnicy

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu:

«Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?» Mówią Mu: «Ten drugi».

Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć».

Mt 21, 28-32

Nie znamy powodów, dla których pierwszy syn zmienił zdanie i pomimo tego, że zapewniał   o swym posłuszeństwie,  ostatecznie nie zrobił tego co obiecał. Nie wiemy też, czy rzeczywiście  zmienił zdanie czy też powiedział to, co powiedział, wyłącznie po to,   że ojciec tego oczekiwał.  A może jeszcze inaczej, wcale nie zmienił zdania ani  też z góry nie zakładał, że nie wykona polecenia. Po prostu mu nie wyszło.

Tych dylematów nie mamy w przypadku drugiego syna: ten twardo odmówił, lecz jak mówi Jezus, opamiętał się.

Taki rozdźwięk pomiędzy tym,  co się deklaruje, o czym się mówi,  a tym co się robi, nieraz jest naszym osobistym dramatem. Mówimy „Panie, idę” a nie wychodzi. Pomimo tego, że bardzo chcemy.  Nie jest to wtedy obłuda, zakłamanie, lecz konsekwencja grzesznej ludzkiej natury. Trzeba to z pokorą oddać Jezusowi, by zmienił nasze życie, bo sami sobie z tym nie poradzimy.

Trzeba pamiętać o tym, że również do tych, którym „nie wychodzi” skierowane są słowa dzisiejszego pierwszego czytania: «jeśli bezbożny odstąpił od bezbożności, której się oddawał, i postępuje według prawa i sprawiedliwości, to zachowa duszę swoją przy życiu. Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów, które popełniał, i dlatego na pewno żyć będzie, a nie umrze».

Czasem jest tak, że następują spektakularne nawrócenia, tych drugich synów, którzy najpierw świadomie odrzucają Boga, ale później, dzięki Jego łasce, znajdują swoje miejsce  w pańskiej winnicy.

Ale najczęściej drogą do Boga jest żmudną drogą tych, którzy chcą iść do winnicy, lecz potem mają problemy z dotarciem. Dlatego też Bóg jest ojcem i jednych i drugich . I jako ojciec kocha swoje dzieci. I cały czas zaprasza je do swej winnicy. Jest w niej miejsce dla każdego.