7 x 7 = 77. O Bożej matematyce przebaczenia

Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?»

Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.

Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać.

Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.

Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.

Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.

Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu.

Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».

Mt 18, 21-35

            W zeszłym tygodniu trochę w poprzek utartym schematom byliśmy zachęcani, by … sądzić swego bliźniego.  Pod tym tytułem kryła się jednak nauka Pana Jezusa, by w sposób braterski, taktowny i pokorny reagować na zło w postępowaniu naszych braci i sióstr. Przy czym akcent był tu położony na reakcji na złe postępowanie, przy zachowaniu pełnego szacunku i miłości do osoby.

            Jedną z przyczyn, dla których w taki właśnie sposób mamy napominać, jest nasza własna grzeszność i niedoskonałość. Jak bowiem być wiarygodnym w upominaniu, skoro samemu jest się słabym i grzesznym? Dlatego to sam Jezus mówi nam jak to robić.

W dzisiejszej Ewangelii ustami Św. Piotra zadajemy Jezusowi pytanie ściśle z napominaniem związane, a mianowicie, pytanie o nasze własne przebaczenie osobom, które dopuściły się wobec nas niesprawiedliwości, grzechu, które wyrządziły nam krzywdę.

Piotr pyta Jezusa, ile razy mamy przebaczać, jeśli ktoś źle wobec nas postępuje. Pada liczba siedem. Liczba ta w Piśmie Świętym ma znaczenie symboliczne i nie oznacza ściśle koniecznej ilości naszego aktu woli, którym jest przebaczenie, lecz oznacza ona nieskończoność, pełnię,  to znaczy nieskończoną czyli pełną  ilość razy, bo właśnie  siedem dni trwało stworzenie świata i człowieka opisane na kartach Księgi Rodzaju. Jezus odpowiadając, iż należy przebaczać  aż siedemdziesiąt siedem razy wzmacnia ten przekaz, ucząc, iż przebaczać należy zawsze.

                

I uzasadnia to piękną przypowieścią o królu i nielitościwym słudze: - Otóż nikt z nas nie jest bez grzechu, nikt z nas przed Bogiem nie jest bez winy. Do niektórych to dociera, tak jak do tych, do których Jezus powiedział, gdy wystawiali go na próbę, że kto jest bez grzechu, ten niech pierwszy rzuci kamieniem…. Kamienie według opisu Ewangelii prędko wyleciały   z rąk, lecz nie w kierunku oskarżonej o jawnogrzesznictwo, lecz wstydliwie z zaciśniętych pięści na ziemię …Niekiedy jednak, jak w dzisiejszej przypowieści, ludzie bywają odporni na tą prawdę o człowieku. Sługa, któremu król darował cały dług, sam nie znajduje w sobie litości i współczucia, by doświadczywszy wielkiej łaski postąpić tak, jak z nim postąpiono. Konsekwencją tego jest gniew króla, który zarzuca mu brak litości i w konsekwencji karze.

O tej samej rzeczywistości pięknie pisze natchniony autor dzisiejszego  I czytania, z Mądrości Syracha:

«Odpuść przewinę bliźniemu, a wówczas, gdy błagać będziesz, zostaną ci odpuszczone grzechy. Gdy człowiek żywi złość przeciw drugiemu, jakże u Pana szukać będzie uzdrowienia? Nie ma on miłosierdzia nad człowiekiem do siebie podobnym, jakże błagać będzie  o odpuszczenie swoich własnych grzechów? »

Jezus kończy tą rozmowę o przebaczeniu nauką, że warunkiem odpuszczenia nam naszych grzechów jest nasze przebaczenie, odpuszczenie win naszym bliźnim.

Pamiętajmy o tym, gdy codziennie modlimy się do naszego Ojca: «odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom»

Amen. Niech tak się stanie. Dzisiaj. Jutro. Zawsze. Siedemdziesiąt siedem razy.