Pięćdziesiątnica, czyli co to jest prawda

 

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Gdy przyjdzie Paraklet, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On zaświadczy o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku.

Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».

J 15, 26-27; 16, 12-15

Gdy w Ewangelii pada słowo prawda, nasuwa się od razu scena rozmowy z Piłatem  i jego pytanie: „Cóż to jest prawda”? (J 18, 38) I jeszcze jeden fragment Ewangelii wg Świętego Jana: «Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej …poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli». (J 8, 31-32) Stanie się to, jak czytamy w dzisiejszej Ewangelii, dzięki Duchowi Świętemu: «Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy».

Czym jest więc ta wyzwalająca prawda? Co jest jej treścią? Po pierwsze to, że Bóg nas kocha  i ma dla naszego życia wspaniały plan wynikający z Jego miłości. Pięknie ilustrują to słowa Św. Jana z jego pierwszego listu: „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy”. (1J 3,1)  W piękny, obrazowy sposób opisuje to prorok Izajasz: Mówił Syjon: "Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał". Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. ( Iz 49,14-15)

Po drugie, że nasz grzech oddziela nas od miłości Boga, od jego planu wobec każdego z nas. Bo jak pisze Św. Paweł w Liście do Rzymian, wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej     ( Rz 3, 23). To właśnie grzech jest źródłem zła, ponieważ jest tego zła wyborem, a konsekwencją wszystkie możliwe problemy człowieka.

Po trzecie, tylko Jezus burzy ten wzniesiony przez nas mur, oddzielający nas od Boga:  Celnie ujął to, stając jako oskarżony przed Sanhedrynem Św. Piotr mówiąc, iż  nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni. ( Dz 4, 12) O tym jak się to stało, mówił  Jezus w nocnej rozmowie Nikodemowi: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. (J 3,16) Kluczem jest tu wiara…

A czym jest wiara? Najpierw oddaniem swego życia Jezusowi, przyjęciem Go jako Swego Pana i Zbawiciela. Osobiście. Bezpośrednio. Świadomie. Pisze o tym Św. Paweł w Liście do Rzymian: „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia”. (Rz 10, 9-10). Oczywiście początkiem tego wszystkiego jest chrzest, lecz przyjęliśmy go w sposób nieświadomy. Jego zbawiennych skutków w pełni doświadczymy, gdy w pełni świadomy sposób podejmiemy tą decyzje, którą w naszym imieniu podjęli rodzice.

 To piękny początek drogi. Drogi, która prowadzi nas dzisiaj do Wieczernika, do  Zesłania Ducha Świętego. Jak pisze Św. Paweł w Liście do Galatów: „Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze! A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej”. (Ga 4, 6-7) I w taki 0to sposób Bóg realizuje swój plan wobec nas. Ten pierwotny, wynikający z miłości do nas, opisany przez proroka Ozeasza: ”A przecież Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich brałem. Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę-schyliłem się ku niemu i nakarmiłem go”. (Oz 3, 3-4)

I to jest właśnie prawda, o która pytał  Piłat. I ta prawda wyzwala. Tą prawdę niesie Pięćdziesiątnica. Przyjdź Duchu Święty!