Triduum Sacrum

 

 

Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie uwiązane oślę, którego jeszcze żaden człowiek nie dosiadał. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: „Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem”».

Poszli i znaleźli oślę przywiązane do drzwi z zewnątrz, na ulicy. Odwiązali je, a niektórzy ze stojących tam pytali ich: «Cóż to ma znaczyć, że odwiązujecie oślę?» Oni zaś odpowiedzieli im tak, jak Jezus polecił. I pozwolili im.

Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie. Wielu zaś słało swe płaszcze na drodze, a inni gałązki ścięte na polach. Ci zaś, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali:

«Hosanna!

Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie!

Błogosławione królestwo ojca naszego, Dawida,

które nadchodzi.

Hosanna na wysokościach!».

 

Mk 11, 1-10

 

            Niedziela Palmowa, gdy wspominamy uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy, rozpoczyna najważniejszą i najpiękniejszą część roku liturgicznego Wielki Tydzień wraz z Świętym Triduum Paschalnym. Wielkim Czwartkiem, gdy wspominamy ustanowienie sakramentu Eucharystii. Po zakończeniu uroczystych obrzędów w naszych kościołach, na czuwaniach przy Najświętszym Sakramencie towarzyszymy Jezusowi na modlitwie w Gethsemani, jego pojmaniu    i oczekiwaniu na dziedzińcu arcykapłana. Wielki Piątek, wspomnienie Męki i Śmierci Jezusa to jedyny dzień w roku,        w którym Kościół nie sprawuje eucharystycznej ofiary, lecz dziękuje za dzieło Zbawienia słuchając Pasji i adorując krzyż. Obrzędy tego dnia kończy przeniesienie Ciała Pańskiego do symbolicznego grobu, skąd w uroczystej procesji wraca do tabernakulum po Mszy Wigilii Paschalnej w wieczór Wielkiej Soboty. Obrzędy Wielkiej Soboty, podczas których czytania liturgiczne obejmują całą historię zabawienia poczynając od stworzenia świata i człowieka i odnawia się przyrzeczenia chrzcielne rozpoczynają się od starożytnego Lucenarium, obrzędu poświęcenia ognia i nowego paschału. Zaleca się, by zaczynały się wraz z zachodem słońca.

            Szczególnie uroczysta  oprawa liturgiczna, liczne czytania obejmujące najważniejsze biblijne wydarzenia, opisane od Księgi Rodzaju poprzez Księgę Wyjścia i Proroków po Ewangelię i Listy Św. Pawła, szczególnie uroczysta forma odmawianych tylko w te dni modlitw, niesie ze sobą niesamowite bogactwo. Bóg poprzez Swoje Słowo, poprzez swą obecność w liturgicznych znakach i symbolach, poprzez rzeczywistą obecność wśród nas i w nas w Swoim Ciele i Krwi pod znakami chleba i wina przeprowadza nas przez Swoją Mękę, Śmierć do  Zmartwychwstania.

            Obrzędy Triduum Sacrum, trzy dni odpowiadające trzem  etapom Odkupienia,  od Wieczernika przez Golgotę po Pusty Grób, nazywane są szczytem i źródłem całego roku liturgicznego. Dlaczego szczytem? Bo nie ma niczego bardziej doniosłego, bardziej wyniosłego, choć to dziś takie niemodne słowa. Dlaczego źródłem? Bo źródło jest symbolem początku, z którego wszystko się bierze. W jakiś sposób symbolizują to również  litery początku i końca klasycznego greckiego alfabetu, „Α” (alfa) i „Ω” (omega) zdobiące poświęcany w Wielką Sobotę paschał. „A”  źródłem czyli początkiem,  „Ω”  końcem, czyli zdobytym szczytem, osiągniętym celem. Triduum Sacrum to przestrzeń, to miejsce  i czas spotkania z Tym, który powiedział o Sobie: «Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec» (Ap 22, 13)

            Fajnie jest mieć umyte okna, wytrzepane dywany i pełną lodówkę. Tylko to można mieć każdego dnia w roku. Dużo lepiej jest umyć serce, wytrzepać i nakarmić  duszę. Nie ma na to lepszego czasu niż te trzy dni. Dni przygotowania do Świąt Wielkanocnych. Świąt naszej nadziei, że nasze życie ma sens, że zaczyna się, lecz nie kończy.