O kamieniu młyńskim u szyi i innych strasznych rzeczach

Apostoł Jan rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami».

Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami.

Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

A kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu lepiej byłoby kamień młyński uwiązać u szyi i wrzucić go w morze.

Jeśli zatem twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie».

Mk 9, 38-43. 45. 47-48

Czytając słowa dzisiejszej Ewangelii współczesny czytelnik może powtórzyć za współczesnymi Jezusowi: „Twarda jest ta mowa. Któż  jej może słuchać?”

Czy rzeczywiście Jezus wzywa do topienia kogokolwiek z założonym mu na szyję  kamieniem młyńskim ? Lub do dokonywania samookaleczeń? Każdy, kto trochę poznał  Pismo Święte nie ma żadnych wątpliwości, że są  to wyłącznie mocne obrazy, za pomocą których Jezus pragnie zwrócić nam uwagę na rzeczy naprawdę ważne.

Pierwszy obraz, kamienia młyńskiego u szyi, wskazuje na  skutki złego przykładu,  w języku Biblii nazywanego zgorszeniem. Jezus wskazuje, jak zły przykład dawany innym, ma zabójcze konsekwencje dla innych, dla ich wiary. Zwłaszcza tym, wobec  których powinno się świecić przykładem

Rzeczywiście, wobec zgorszenia jesteśmy bezbronni. Bo jak ciężko jest wierzyć, jeśli ci, którzy mają być wzorem, w istocie są jego przeciwieństwem?  Jak wzbudzać w sobie pragnienie dobra, szlachetności, ofiarności, wierności, jeśli tych cech nie widzimy w tych, których przykład ma nas pociągać? Gdy sam Św. Paweł w Liście do Hebrajczyków zachęca nas, byśmy patrząc uważnie na  życie naszych przełożonych, naśladowali ich wiarę ( Hbr 13,7)

Kim są owi Pawłowi przełożeni? Są to z pewnością osoby duchowne, biskupi i kapłani. Lecz czy reszta ma odetchnąć z ulgą, że to nie o nich? A kim są politycy, decydujący o sprawach tak wielu? Właściciele firm i menadżerowie, na których spoczywa odpowiedzialność za ich pracowników? Sami pracownicy, którym podlegają inni, a i bez których nie poradzą sobie ich szefowie? Co z nauczycielami, odpowiedzialnymi za nauczanie dzieci i młodzieży? Co z dziadkami, rodzicami, starszym rodzeństwem?

Co z przyjaciółmi nadającymi ton swoim koleżeńskim grupom, począwszy  od emerytów po przedszkolaków i w drugą stronę? Co z tymi, od których choćby przez mgnienie oka zależy los innych? W sprawach ważnych bardziej i mniej, lub też zupełnie nieistotnych? Co z lekarzami, kierowcami autobusów, fryzjerami, trenerami personalnymi, krawcami, prawnikami, ekspedientami w sklepie, budowlańcami, dostawcami pizzy? Przecież każdy z nas przez moment jest za kogoś odpowiedzialny, choćby w najbardziej błahej sprawie…

Jeśli choćby przez moment naszego życia jesteśmy za kogoś odpowiedzialni, to na naszej szyi zawieszony jest taki mały wisiorek. Oby nigdy nie stał się on ciężącym nam młyńskim kamieniem.

Jak się przed tym ustrzec? – Tu przychodzi nam z pomocą drugi mocny obraz odciętych kończyn i wyłupionego oka. Ten barwny, wręcz brutalny obraz wyjaśnia nam innymi słowami Św. Paweł: „Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła” ( 1 Tes 5,22)  Każdy, kto kiedykolwiek próbował brać się za bary ze swoim charakterem, wie doskonale, że najlepszym sposobem walki z pokusami jest trzymanie się z daleka od tego, co kusi. To nie tchórzostwo, to rozwaga, bo po co narażać się na straty, skoro z góry można ich uniknąć?

Jeśli tak będziemy postępować, z pewnością nie damy nikomu złego przykładu, nikogo nie zgorszymy. A do Królestwa Bożego dotrzemy w całości.